مردان کوچک نیاز به کمک دارند

مردان کوچک نیاز به کمک دارند
اینکه پسر شما یک موهبت شود یا مایه دردسر، ۷۰ درصد به پدر و مادرش بستگى دارد و نحوه رفتار آن ها با کودک و تنها ۳۰ درصد مربوط به شانس و اقبال و بخت است! اگر مى خواهید عدد ۷۰ درصد را حداقل به ۹۹ درصد برسانید قدم به قدم ۱۴ قدم زیر را بخوانید.
۱- با پسرتان دوست باشید. به او بگویید هر وقت مشکلى برایش پیش مى آید به سراغ شما بیاید و به او اطمینان دهید که شما هم قبل از هر قضاوتى به حرف هایش گوش مى کنید و سپس به او کمک مى کنید. به او بگویید که براى همیشه پسر شما خواهد بود، چه رییس جمهور شود، چه کارگر، چه فقیر و چه ثروتمند.
۲- پسرتان را در معرض شرایط سخت مختلف زندگى قرار دهید. بگذارید با دوستانش به سفرهاى کوتاه برود و علایقش را دنبال کند، اجازه دهید خودش باشد. او را تحت فشار نگذارید، شکیبا باشید، تنها چیزى که او نیاز دارد زمان است و تنها شما هستید که مى توانید این فرصت را به او بدهید.
۳- به پسرتان اجازه دهید خودش راهش را انتخاب کند. به پسرتان فشار نیاورید که کار و حرفه شما را دنبال کند و به خودتان وابسته اش نکنید، بگذارید مدتى از شما دور شود و کارهاى مختلف را امتحان کند، سپس بگذارید راهش را خودش انتخاب کند.
۴- از پسرتان یک قهرمان بسازید. پسر شما همچون الماس نتراشیده است، با صبر و استقامت، رفتارهاى ناهنجار و خشونت آمیزش را از بین ببرید. تنها پدر و مادر هستند که مى توانند از پسرشان یک قهرمان بسازند یا او را به زمین بکوبند. گاه گاهى از پسرتان به عنوان یک قهرمان یاد کنید، چه در زمینه درسى، ورزشى و چه در کارهاى روزمره.
۵- پسرتان را به خواندن کتاب تشویق کنید. بکوشید کتاب خواندن برایش عادت شود، این کار را از کودکى به او آموزش دهید.
۶- با افراد خوب و منطقى نشست و برخاست کنید. به خاطر داشته باشید که نمى توانید بستگان تان را انتخاب کنید اما انتخاب دوستان تان در دست و اختیار شماست. نیازى نیست دوستان زیادى داشته باشید، بهتر است در انتخاب همان چند دوست دقت بیشترى کنید.
۷- اشتباهات پسرتان را ببخشید. بیشتر پدرها دوست دارند پسرشان کار آن ها را ادامه دهد. اما پسرها هرگز نمى فهمند که سهم آن ها در این فداکارى چیست. مراقبش باشید اما نظرتان را بر او تحمیل نکنید. چنان چه مرتب از او بخواهید که فقط خواسته هاى شما را برآورده کند به جز انزواطلبى چیزى عایدش نمى شود، اجازه دهید اشتباه کند و از اشتباهاتش درس بگیرد.
۸- وقت بیشترى براى پسرتان بگذارید. پدران و گاه مادران بیشتر وقت شان را صرف کار و پول درآوردن و وظایفشان نسبت به اعضاى خانواده مى شود. اما گاهى لازم است به حرف هاى پسرتان گوش بدهید. اجازه دهید هر چه در قلبش هست به شما بگوید. کمتر حرف بزنید و بیشتر گوش بدهید. مجبور نیستید مدرک دانشگاهى داشته باشید، مجبور نیستید تئورى نسبیت اینشتین را بدانید. شما فقط به قلبى پر از محبت نیاز دارید.
۹- از پسرتان در برابر دیگران انتقاد نکنید. جر و بحث، کتک زدن و فریاد کشیدن سبب مى شود پسرتان احساس حقارت و ضعف کند. چنان چه احساس کردید از دست او عصبانى هستید، خودتان را کنترل کنید. از همه مهم تر، بار خواسته هاى غیرواقعى خودتان را روى دوش او نگذارید. بچه ها دوست دارند بیش از آن که مورد انتقاد قرار بگیرند، الگو و نمونه باشند.
۱۰- پسرتان را مسوولیت پذیر بار آورید. از همان کودکى مسوولیت هاى کوچکى مانند مرتب کردن اتاقش و اسباب بازى هایش را به او واگذار کنید. به او بیاموزید از انجام کارهایى که به او محول شده خجالت نکشد! به عقیده روان شناسان از زمان تولد تا ۸ سالگى (صدماه اول) باید ۵ کار را فرا گرفته باشد: ۱- محبت کردن ۲- نظم و انضباط ۳- احترام گذاشتن ۴- مسایل ساده دینى ۵- حس سازگارى. از ۸ سالگى به بعد (صدماه دوم) است که باید معناى پول و ارزش آن را به او آموزش دهید. پس از ۱۶ سالگى بیشتر این آموزش ها کم رنگ تر خواهند بود.
۱۱- به پسرتان یاد بدهید شکست را بپذیرد. به او یاد بدهید که چه در پیروزى و چه در شکست مودب و مهربان باشد. به او بگویید که همیشه پیروزى مهم نیست بلکه جرأت شرکت در مسابقه هم اهمیت دارد.
۱۲- پسرتان را لوس بار نیاورید. مراقبت هاى بیش از حد ممکن است مانع از این شود که او خود تجربه به دست آورد و نسبت به شرایط پیرامونش بینش صحیحى داشته باشد. اجازه بدهید پسرتان مستقل شود. دوست دارید تمام چیزهاى خوب دنیا را به پسرتان بدهید اما گاهى وقت ها نمى توانید. به خاطر بسپارید که بعضى مواقع از کلمه «نه» هم استفاده کنید.
۱۳- پسرتان را با دیگران مقایسه نکنید. بدانید هر پسرى استعدادهاى نهفته اى دارد که شاید دیگرى نداشته باشد، با این مقایسه کردن ها سبب مى شوید پسرتان اعتماد به نفسش را از دست بدهد.
۱۴- خودتان را به جاى پسرتان بگذارید. هرگز از پسرتان انتظار قدردانى نداشته باشید و در صورتى که پسرتان از شما تشکر کرد رفتارى دوستانه با او داشته باشید.
کلام آخر، موقعیت وشرایط پسرتان را با ربع قرن پیش و جوانى خودتان مقایسه نکنید، همه چیز تغییر کرده است. در مقابل رفتارهاى پسرتان صبور باشید. او خیلى باهوش تر و عاقل تر از آن چیزى است که شما فکر مى کنید. بهتر است منصف باشید و خودتان را جاى پسرتان بگذارید و بفهمید نیازها و احساسات او با شما خیلى فرق دارد. بدون این که منتظر جوابى از طرف او باشید نیازهایش را برآورده کنید.

جوان ش2284 - نفیسه سلطانی